Wat waren het toch wijze mensen, die Indianen. Daar kunnen we nog veel van leren. Leven en luisteren naar je innerlijk. Geen grote wensen, geen haat en nijd, geen ikke, ikke, ikke... maar leven met als hoofddoel: liefde!
Leven voor en met elkaar. Klaarstaan voor elkaar. Delen wat ze hadden. Deze mensen leefden vanuit hun spiritualiteit. Vanuit hun serene gevoel. Respect voor de aarde waarop ze leefden. Ze verstonden de aarde. Respecteerde dat de aarde er niet was voor hen, maar dat zij de verantwoordelijkheid droegen om de aarde te beschermen. Ze namen om te overleven.
Wat kan het soms raar lopen. Die gekke Columbus dacht dat ie in Indië voet aan de grond zette inplaats van in Amerika. Vandaar dat de term Indianen ontstaan is. Maar blij waren ze er niet mee. Een échte Indiaan wil daarom het liefst Native American of American Indian genoemd worden.
De heiligheid van de natuur was voor hen het meest karakteristieke deel van hun spiritualiteit. Alles in de natuur had voor hen een bezieling, dus werd alles vereerd. Mooi, hoe niets als vanzelfsprekend werd aanvaard. Respect voor alles wat leefde.
Hoe tegenwoordig de natuurgenezer vaak als kwakzalver weggezet wordt, is niets anders dan het niet wéten. Voor elke ziekte vonden de Indianen planten en kruiden met hun geneeskrachtige eigenschappen.
Volgens hun geschiedenis was het getal 4 ook het meest heilige getal, omdat het afgeleid werd van de 4 windstreken, 4 seizoenen, de 4 elementen 'aarde-water-vuur-lucht'. Leven na de dood, wat in ons tijdperk door het gros van de mensen wordt weggezet als onzin, was voor hen een vaststaand feit. Ik denk dat het meer te maken heeft met de angst voor het onbekende. Men zíet liever en heeft liever controle over het zichtbare, dan dat er óók nog eens ónzichtbare krachten zijn. Een menselijk afweermechanisme voor iets dat ongrijpbaar is. Er wordt téveel voorgeschoteld op ons scherm dat een negatief beeld schept over het 'hierna'. Films met zombies die uit hun graven kruipen bijvoorbeeld, geeft nou niet bepaald het serene beeld van het 'hierna'.
En tóch, in een wereld vol agressie en geweld, is het niet onwaarschijnlijk dat de mens zich steeds meer wil gaan vasthouden aan die onzichtbare strohalm. Voor diegenen die méér voelen en zien dan alleen materialisme. Ik kan me niet voorstellen dat diegenen nooit het gevoel hebben gehad, alsof er iemand naar hen kijkt of dat er iemand achter je staat. Ook maar tegen niemand zeggen dat je dat gevoel hebt, want je wordt meteen voor gek verklaard. In het reguliere systeem wordt je meteen 'paranoia' verklaard. Rijp voor het gekkenhuis of medicatie, terwijl er niets mooiers is dan die onzichtbare wereld. Een wereld die alleen bestaat uit liefde en compassie. Waar onze dierbaren over een kracht aan energie beschikken die ons troosten in onze donkere dagen.
Ons 'zijn' wordt niet alleen bepaald door onze eigen psyche en ons jasje, onze 'intuïtie' is het ongrijpbare fenomeen dat niet wetenschappelijk bepaald is door onze hersenen, maar wordt ingegeven door een energie buiten het tastbare. Een energie die mooier en zuiverder is dan al het tastbare om je heen. Een energie die je de weg wijst op je levenspad, als je de moeite zou nemen naar je innerlijke stem te luisteren, je ziel... Waarom gaat er dan tóch nog zoveel fout? Omdat onze vrije wil het te vaak wint van onze eerlijke, betrouwbare intuïtie...
Reactie plaatsen
Reacties