Mensen kunnen hun kop ervoor in het zand stoppen, maar ík snap heel veel mensen tegenwoordig niet meer...

Elke dag loop ik een eind met mijn hond, heerlijk op het platteland.  Ik geniet van de lente, met haar bloesem en al het groen.  Het is een heerlijk dorpje, waar veel mensen nog leven op de ouderwetse manier.  

De mensen zijn weer druk bezig hun tuintjes zomerklaar te maken.  We kunnen weer naar buiten en in het loopje hier en daar weer eens een praatje maken.  Dat is de ongedwongen sfeer van een dorp.  Bijna iedereen kent elkaar, al is het maar van gezicht.  Degenen die je nooit gesproken hebt, kan zomaar een kort, maar leuk gesprekje zich ontwikkelen.  

Het vredige van een dorp.  Ieder leidt zijn leven, maar staan ook snel open voor een praatje.  Genieten van de natuur en elke leuke interactie, maakt het leven de moeite waard.

Misschien komt het omdat ik geboren en opgegroeid ben in een dorp.  De saamhorigheid.  Ik herinner me de heerlijke avonden.  Ik woonde toen aan het water en iedereen zat 's avonds voor het huis aan dat water.  Ook aan de overkant.  Deze avonden, dat iedereen praatte en lachte met elkaar, belangstelling had voor elkaar en de ongedwongen sfeer die er was, doet mij soms sentimenteel terug kijken naar die tijd in de jaren 60/70.  Er werd niet gescholden, er waren geen irritaties naar elkaar toe, maar het leven werd genomen zoals het was.

Blijkbaar is mijn generatie totaal niet meer aan de orde.  Een generatie die werkte, niet zeurde en elkaar hielp waar nodig.  Er was ook een moraal van menselijkheid.  Iedereen werd in zijn of haar waarde gelaten.  Het enige dat af en toe in het uitgaansleven gebeurde, was weleens een knokpartij.  Maar dan een gewóne knokpartij!  Gewoon met de vuisten.  Géén messen of wélk wapen danook!  Noem het ouderwets, maar ik voelde me in die tijd veilig.  

Laatst liep ik ook met mijn hond te wandelen.  Je komt dan natuurlijk ook groepen scholieren op de fiets tegen.  Ook veel wandelaars die genieten van het weer en de natuur (zoals het hoort te zijn).  Zie ik twee jongetjes op de fiets aankomen.  De één wat groter dan de ander, maar niet ouder dan een jaar of 10, 11.  Ze waren nog een metertje of 4 van me verwijderd, toen ik de grootste van de twee hoorde schreeuwen:  'k....rlijer'  

Ik voelde zó'n verbazing en ergernis, dat ik het niet kon laten en rustig zei terwijl ze me passeerden:  'Jongens dat is toch geen táál!!'  Hij verstopte zich meteen achter zijn capuchon.  Achter me hoorde ik ze tegen elkaar:  'Táál??  Snap jíj het?'  Ik hoef het eigenlijk niet eens uit te leggen, maar zó jong!  Mijn opmerking begrepen ze niet, maar ze hebben wél verstand van scheldwoorden.

Negen van de tien keer leren ze het op school van elkaar, want je kan mij niet wijsmaken dat als ouders dit soort taal van hun kinderen horen, er toch van moeten schrikken en daarbij hun kind terecht zullen wijzen.

Maar wat doen scholen eraan?  En nu zit er natuurlijk een verschil tussen scholen.  Ik hoorde pas van een jongen van 16 jaar.  Ouders gescheiden.  De ene ouder wil ze naar de ene school en de ander naar een andere.  Wie krijgt haar zin?

Het blijkt al snel dat de jongen met de verkeerde vrienden in aanraking komt. Dan nóg zeg ik: Je hebt de kéuze om het anders te doen. Maar goed,  spijbelen wordt meer regelmaat dan een uitzondering.  Ze zwalken in de stad en vinden het dapper om bij de AH te gaan jatten.  Wie wordt staande gehouden en wordt op de korrel genomen door de politie?  Precies!  De jongen waar ik het over heb.

De vader hoort het van de ex (die niet doortastend genoeg is om tot de jongen door te dringen)  en spreekt zijn zoon aan op zijn gedrag.  Deze wil kwaad weglopen.  Wilde niet naar rede luisteren, waarop zijn vader hem tegenhield door hem bij zijn arm te pakken.  'Níet aanrrake, níet aanrrake!!' ???? schreeuwde hij.  Zijn ogen groot van drift en felheid.

Sindsdien wil hij geen contact meer met zijn vader...  Ook zijn moeder kan hem niet in de hand houden.  Conclusie:  De jongen gaat nóg meer spijbelen, heeft totaal geen respect voor gezag en gaat zijn eigen gang met zijn zogenaamde vrienden.

De vader bezoekt zijn school en roept de directrice ter verantwoording.  Wáárom hebben ze de leerlingen niet in de hand?  Wáárom worden ze niet harder aangepakt?  Zagen ze dan niet dat de jongen met kansloze vrienden omging?  Jeugdzorg komt er aan te pas, want de directrice vindt dat ze er alles aan doen om de leerlingen in het gareel te houden.

Uiteindelijk krijgt de vader het voor elkaar dat zijn zoon een streng traject op een daartoe aangewezen school gaat volgen.  Waar hij betere begeleiding krijgt en meer controle.  Na 3 maanden krijgt hij goedkeuring om terug te gaan naar zijn eigen school, waar alles weer van voor af aan begint.

Totdat de ouders gebeld worden dat hun zoon op het politiebureau zit.  Aangehouden voor een hoeveelheid hasj en het dealen ervan.  Plus het beledigen van een ambtenaar in functie.  Taakstraf van een half jaar en 2 jaar reclassering...

Hoe is het in vredesnaam mogelijk, dat een jongen die opgevoed is met normen en waarden, tóch dit gedrag kan vertonen?  En wáárom wordt er niets aan gedaan, als een jongen met regelmaat van de klok spijbelt?  

Mijn inziens heeft alles te maken met de tijd waar we nu in leven.  Een tijd waarin de wereld niet meer is zoals het was.  Op jonge leeftijd al toegang hebben tot social media, waarop ze van alles voorgeschoteld krijgen.  

In deze tijd is er geen denken meer aan dat er mensen zijn zonder mobiel.  Kinderen die veel meer zien dan de ouders waarschijnlijk zouden willen.  Zoals laatst op het nieuws werd vermeld dat kinderen van 10-12 jaar al bezig zijn hun eigen pornonet op te zetten??  Dan weten ouders écht niet waar hun kinderen mee bezig zijn!

En ik zal wel weer een ouderwetse muts zijn als ik zeg dat we in onze kindertijd totaal niet bezig waren met wat er allemaal in de wereld gebeurde.  We hádden geen mobiel, maar hadden evengoed onze vriendjes en vriendinnetjes.  En we wisten elkaar altijd te vinden.  We waren búiten, inplaats van te staren naar een schermpje.  We werden beschermd tegen alle ellende in de wereld, doordat we alleen Ned. 1 en 2 op tv hadden.

We werden niet gepest of gelokt door berichtjes.  We zagen elkaar in real life.  We hadden het alleen over dingen die we zelf verzonnen en dat was nooit rottigheid (natuurlijk verzonnen ook wíj weleens iets dat niet mocht van onze ouders).  We leefden in veel kleinere gemeenschappen, die op elkaar letten.  Was er iets aan de hand, dan was er zó een volwassene bij en werd het meteen in de kiem gesmoord.  Er waren 'vergrijpen' zoals een hand zand over iemand heen gooien of iets tussen de spaken van je fiets steken, maar nooit was er agressie of vandalisme.

Wat ik schokkend vind is dat de jeugd zich zo laat misleiden door de social media.  Ze willen aandacht.  Maar hoe stompzinnig is aandacht als je samen met een vriend je laat wurgen tot je in een toestand raakt van een bijna dood ervaring...  Hoe schokkend is het als de jeugd zich zó lam zuipt dat ze in het ziekenhuis terecht komen...  Hoe schokkend is het dat ze zó makkelijk aan pilletjes kunnen komen om een avondje uit nóg intenser te maken, met alle gevolgen van dien...  Eéntje maar...  Ik voel niks, nóg maar ééntje...

In mijn tijd was het gewóón naar de kroeg, sociëteit of concert.  En werd je meegesleept door muziek en gezelligheid.  Denk je écht dat we ons minder vermaakten?

Het lijkt erop dat steeds meer jongeren er behoefte aan hebben om te ontsnappen aan de realiteit.  Is stomdronken worden dan zó interessant?  Zó leuk?  Dacht het niet!  Buiten het feit dat je je leeg kotst voordat je lamlendig in je bed valt, is de kegel bij het wakker worden al helemáál niet lollig.

Kortom:  Het leven is pas écht leuk als je lekker in je vel zit.  Je kunt genieten van simpele dingen en bovenal:  Weet je wat een heerlijk gevoel het geeft als je tevréden bent met je leven.  Daar zijn geen buitensporige gedragingen of ergens van onder invloed zijn voor nodig!

Laatst sprak ik tijdens mijn werk een man die al jaren in ons land woont.  Een harde werker.  Eigen baas.  Kwam me ook sympathiek over.  Maar het gesprek ging een kant op, waarbij ik me toch een beetje aangesproken voelde, maar er het zwijgen toe deed.  Ik heb onderhand op míjn leeftijd wel geleerd, dat er op inspringen alleen maar een woordenwisseling oplevert waar niemand baat bij heeft.

Maar dit is dus hoe de jongere generatie er over denkt:  Nederland is een k*t land en het is maar goed dat de oudere generatie langzaam aan het uitsterven is, want díe zijn zo dom...!!

Ik moest mijn tong afbijten, om hem niet lik op stuk te geven.  Waar halen ze in vrédesnaam die 'wijsheid' vandaan?  Ze denken écht, omdat zíj de toekomst zijn (en dat is natuurlijk ook zo, maar ik vrees met alle vrezen)  dat ze precíes weten hoe het allemaal moet.  

Laten we wel zijn, dat juist in de jongere generatie de meeste complotdenkers zitten.  Duidelijk een teken dat er niet verstandelijk wordt nagedacht, maar allemaal de kudde volgen.  Welke idioot verzint het om te beweren dat de aarde plat zou zijn???  Als je aan zee bent en je kijkt naar de horizon, is het wel heel erg duidelijk dat je een ronding kunt zien.  Welke idioot kan verzinnen dat maanlandingen nooit plaats hebben gevonden??  Dat het allemaal gefotoshopt is???  Wie verzint er dat Oekraïne Rúsland aangevallen zou hebben inplaats van andersom???  

Laatst las ik een bericht waarin iemand beweerde dat Hitler nooit oorlog gewild had??  Dat Engeland en Frankrijk Duitsland waren binnengevallen??  Wie verzint er dat Israël de Gaza heeft aangevallen inplaats van andersom??  Waarom zóuden ze?  Ze zijn zelf intelligent genoeg om hun eigen zaakjes te regelen! 

Waar komen toch al die egootjes vandaan...? Een groep wordt thuis al over het paard getild, maar de ándere groep...

Het zal wel met mijn werk te maken hebben, maar sta er eens bij stil dat mensen die je 'zónder' reden willen manipuleren of je afsnauwen wanneer ze dat uitkomt, alsof je mínder zou zijn. Juist níet! Ik kijk altijd naar iemand z'n achtergrond.  Wat is er gebeurd waarom iemand zich zo gedraagt? Iemand is niet vanuit z'n basis zo. 

Misschien heeft zo iemand net ruzie gehad met z'n partner. Of ook zomaar afgesnauwd door een collega. Maar misschien steekt er meer achter.  Iemand die zich voor de buitenwereld staande wil houden en niet z'n zwakheden wil laten zien (nooit vergeten: kwetsbaarheid kan je grootste kracht zijn).  Iemand kan bijvoorbeeld een trauma met zich meedragen, waar ie zich nooit voor heeft laten behandelen.  Er kunnen in het dagelijks leven triggers zijn die dat naar boven halen, waardoor ze onverwachts iemand een snaai uit de pan geven.

Vergeet nooit dat dat geen schande is.  Zeg iemand gewoon dat je niet lekker in je vel zit, zónder iemand onverdiend te kwetsen of om z'n oren te 'slaan'.  Het leidt tot onnodige discussies, verwijdering die je eigenlijk niet wilt of dat je heel anders beoordeeld wordt dan je eigenlijk bent. Probeer te voorkomen dat een ander de dupe wordt van jouw 'slechte dag'.  Je voorkomt er onenigheden mee die je eigenlijk niet eens wilt.

Tijdens mijn werk maak ik het ook wel mee.  Mensen die zo wanhopig zijn en boos worden als ze geen positief antwoord krijgen, maar dat ze zélf er aan moeten werken om tot een oplossing te komen.  Mensen denken vaak dat overal een pasklare oplossing voor is.  Als ze vragen om hulp dat ik met een soort toverstokje zou zwaaien en alles is verholpen.  Ik geef mensen richting en draag oplossingen aan, maar ze vergeten dat zíj het moeten doen.  

   Make the world a better place!

                                     Today is the day!                           

                               Liefs Kitty